Typografie

Wie weet het nog: de schreef, de staart, de stok, de weduwe en het weeskind. Het zijn aanduidingen uit de typografie, maar zouden evenzogoed stuk voor stuk titels kunnen zijn van een boek. Typografie is iets wonderlijks, er zijn duizenden lettertypen. Soms met een schreef: een dwarsstreepje aan de boven- en onderkant van een lettervorm. De staart is het deel van de onderkast dat onder de basislijn uitkomt. Voorbeelden zijn de g, de j en de y. De stok is de stam van een kleine letter die boven de x-hoogte uitsteekt, zoals de b, d of de k. Ernstig wordt het bij de weduwe, een alleenstaand woord, een hele korte regel of het restant van een afgebroken woord aan het einde van een alinea. Het is een ongeschreven wet, maar weduwen moeten voorkomen  worden. Net als een weeskind, dat plotseling opduikt aan de bovenzijde van een kolom; ook alleenstaand. Het zijn maar twee van de regels die van toepassing zijn op het goed gebruik van onze letters. Voor mij is typografie datgene dat een tekst leesbaar maakt. Maar ook is typografie onderdeel van het beeld dat je bij het lezen van een tijdschrift of boek, maar ook op internet voor ogen hebt. Het nodigt uit, verder in de tekst te duiken.

Jan Dronkers