The worker in een nieuwe uitvoering van John Watts. Deze in 2011 uitgegeven CD laat zien waarom muziek tijdloos is en soms beter met rust gelaten kan worden. Niet alleen is het geluid teruggebracht tot de band van dat moment. Het lijkt ook wel of Watts een hang had naar: hoe was het ook alweer. Zeker het is een prima CD, maar er gebeurt niets spectaculairs. Het is het herkauwen van de heritage. Vanuit het oogpunt, ik wil die nummers weer eens op de agenda zetten is er niks mis mee, maar het ontbeert de frisheid van de jaren tachtig. En daarmee wordt de mythe enigszins onrecht aan gedaan, zeker omdat John Watts in de afgelopen jaren behoorlijk wat pareltjes op zijn naam heeft gezet. Bijvoorbeeld het album Ether
http://vzw.io/1bNjBIY , waarin John Watts een symbiose realiseert tussen beeld en muziek. Het is een oeuvre waarin Watts en zijn voormalig bandleden excelleren. You look uneasy… It’s allright.
Jan Dronkers