False Idols

Het tiende album van Tricky heet False Idols en is een protest tegen collega-muzikanten en de platenindustrie. Deze zin staat, in verschillende bewoordingen van dezelfde strekking,  in nagenoeg iedere recensie te lezen. Niet zo vreemd, want in een van de recensies is te lezen dat de CD op de redactie terechtkwam met een statement van Tricky zelf. 

 

Tricky maakt trip hop en duikt in 1991 op bij Massive Attack, de groep die op dat moment debuteert met Blue Lines. Hij debuteert zelf met Maxinequaye in 1995. Ook een plaat die omarmd wordt door de critici. Acht albums volgen, met wisselend succes, maar er is een duidelijke rode draad. En nu dan False Idols. Wat ik erin hoor, is datgene wat Massive Attack groot gemaakt heeft, luister maar naar ‘Nothing Matters’. Het wordt beschreven als een knipoog aan de meesters van de trip hop en dat is het ook. 

 

In alle recensies wordt verder gesproken over het loslaten van idealen en het feit dat ook Tricky gevallen was voor de roem en het grote geld. Interessant omdat Tricky daarmee al het voorafgaande vanaf zijn debuut feitelijk bestempeld als onecht en ‘vals’.  Het zal wel meevallen. Hij heeft een punt wat betreft de muziekindustrie, maar de marketing rondom False Idols is daar nu net op gericht. Hij krijgt aandacht vanwege het statement en iedereen volgt braaf. Zouden we het niet meer moeten hebben over de artiest die na achttien jaar de draad oppakt uit 1995. Die fantastische samples bijeen gebracht heeft, bijtende teksten rondstrooit, nieuwe artiesten op zijn album een kans geeft. Die bovendien ‘a Forest’ van The Cure verpakt in het nummer ‘We don’t die’. En passant ‘Bonnie & Clyde’ tot leven wekt en Chet Baker’s ‘My funny Valentine’ maakt tot simpel ‘Valentine’. Zullen we concluderen dat het statement er mag zijn, maar dat het belangrijkste toch de muziek is. Maar ook dat de recensenten die de wijsheden van Tricky hebben neergepend, wat zij nu voor waar neerzetten, zullen gebruiken in hun volgende recensies? Ik ben benieuwd, want de muziekmarketing is niet simpel te verslaan.

 

Jan Dronkers